Cikli i zhvillimit të Tropilaelaps spp. dhe veprimi i tij patogjen ndaj Apis mellifera është i ngjashëm me atë të Varroa destructor. Një ose më shumë femra (deri në 14 individë/qelizë) të Tropilaelaps spp. ato hyjnë në qeliza pak para mbylljes. Këtu ata vendosin 1 deri në 4 vezë mbi larvat. Ashtu si varroa, Tropilaelaps spp. preferon të parazitojë pjellën mashkullore. Vezët çelin pas rreth dymbëdhjetë orësh.
Pasardhësit (larvat) e Tropilaelaps spp. ai përbëhet nga një mashkull dhe disa femra që ushqehen me hemolimfën e bletëve në fazën e zhvillimit duke shkaktuar dëme si për shkak të veprimit traumatik ashtu edhe atij zbritës të elementëve thelbësorë për rritjen. 6 ditë i duhen nga dalja nga veza deri që të arrijë në fazën e rritur, duke kaluar nëpër fazën e nimfës. Parazitët e maturuar, duke përfshirë edhe nënën, dalin nga qelizat kur del bleta.
Të rriturit e Tropilaelaps spp., ata mund të mbijetojnë pa pjellë, në fazën foretike, për disa ditë (nga 2 deri në 7 ditë), pasi nuk mund të ushqehen duke shpuar kutikulën e bletëve të rritura me pjesët e gojës.
Për ta përmbledhur, Tropilaelaps spp., krahasuar me Varroa destructor karakterizohet nga:
Kjo rezulton në një normë rritjeje të popullsisë së parazitëve 25 herë më shpejt se ajo e Varroa destructor.
MËNYRA E PËRHAPJES
Rriqnat e rritura të Tropilaelaps spp. janë në gjendje të lëvizin shpejt nga bleta në bletë dhe brenda kosheres. Ato gjithashtu mund të lëvizin nga një familje bletësh në tjetrën, duke përfituar nga fenomenet e zhvendosjes ose plaçkitjes. Megjithatë, përhapja mund të ndodhë edhe përmes grumbullimit dhe praktikave të zakonshme të bletarisë, të tilla si lëvizja e kornizane me pjellë të infestuar nga një zgjua në tjetrin, shtegëtimi dhe tregëtimi i bletëve. Dy mënyrat e fundit të transmetimit mundësojnë që rriqnat të përhapen edhe në distanca të gjata dhe të përfaqësojnë një rrezik serioz për vendet e BE-së (të cilat janë të lira nga kjo sëmundje). Nuk është rastësi që rregulloret evropiane për importin e bletëve nga vendet e treta kanë parashikuar procedura të detajuara pikërisht për të parandaluar mundësi të tilla.
CILAT JANË DËMET QË SHKAKTOHEN NGA INFESTIMI ME TROPILAELAPS?
Kolonitë e Apis mellifera të infektuara nga Tropilaelaps spp. shfaqin shenja klinike shumë të ngjashme me ato të prekura nga Varroa destructor. Veprimi parazitar i Tropilaelaps spp., shkakton deformim, vdekje të larvave të prekura dhe ulje të jetëgjatësisë së një përqindjeje të mirë të bletëve të rritura që i kanë mbijetuar fazës së parazitizimit prej tij.
Në kolonitë e sëmura mund të vërehen shenjat klinike të mëposhtme:
Në rastet e infestimeve më të rënda, veprimi zbritës i ushtruar nga rriqnat mund të shkaktojë vdekjen e deri në 50% të larvave të prekura; në këto raste do të shoqërohet edhe me shpopullim, një erë të keqe nga pjellja e qelbëzuar. Grumbullimi i bletëve të sëmura duhet të interpretohet si një përpjekje ekstreme për t'u mbrojtur nga sulmet e rriqnës.
SËMUNDJET SEKONDARE ME NATYRË VIRALE
Ngjashëm me atë që tashmë është gjetur në Varroa destructor, edhe në Tropilaelaps spp. virusi i krahut të deformuar (DWV) duket se është në gjendje të shumohet dhe të transmetohet te bletët.
DIAGNOSTIKIMI TROPILAELAPS NË KOLONITË E BLETËVE
Nga pikëpamja morfologjike është e mundur të diferencohet Tropilaelaps spp nga Varroa destructor falë një zmadhuesi të thjeshtë ose një stereomikroskopi (Fig. 6).
Rriqnat e Varroas janë më të mëdha, në formë gaforre; trupi i Tropilaelaps spp. ndryshe prej saj është i zgjatuar në gjatësore. Ndërsa Varroa destructor shfaqet me lëvizje mjaft të ngadalta, Tropilaelaps spp. lëviz shumë shpejt. Ashtu si Varroa destructor, Tropilaelaps mund të gjendet edhe në bletët e rritura, në pjellë të parazituar dhe në fundet antivarroa të zgjojeve.
1. VËZHGIMI NË FUNDET ANTIVARROA I RËNIES NATYRALE TË PARAZITËVE
Merren mbeturinat nga fundi i kosheres dhe përziehen me alkool në një enë. Shumica e rriqnave të ngordhura do të notojnë në sipërfaqe, ndërsa grimcat e dyllit dhe propolisit do të fundosen. Megjithatë, kjo metodë mund të mos jetë në gjendje të nxjerrë në pah lehtë parazitët në rastin e shkallëve të ulëta të infestimit.
2. VERIFIKIMI I SHKALLËS SË INFESTIMIT TË PJELLËS
1. Zgjidhni një zonë me pjellë të hapur. Zgjidhni edhe një zonë me pjellë të mbyllur në një fazë të avancuar të metamorfozës;
2. Zbuloni rrathët e pjellës me anë të një piruni dhe nxirrni pupat. Rriqnat e pamaturuara janë të bardha dhe të palëvizshme pasi vazhdojnë të ushqehen te pupat, ndërsa të rriturit janë më të errët dhe lehtësisht të dallueshëm në trupat e nekrotizuar të pupave.
PËRDORIMI I AKARICIDEVE DHE KONTROLLI I SITUATËS NË FUNDET ANTIVARROA
1. Përdorni fundin antivarroa mbi të cilin më parë keni vendosur një fletë ngjitëse;
2. Kolonia i nënshtrohet trajtimit kundër rriqnave;
3. Kontrolli i pranisë së rriqnave të ngordhura ose atyre të ngordhura në fletën ngjitëse pas trajtimit.
Shpërndaj në rrjetet sociale:
Tropilaelaps spp., dëmet që ai shkakton në bletari dhe përhapja gjeografike
Lexo më shumëÇfarë duhet të kenë parasysh bletarët në punën e tyre përgjatë vitit me bletët?
Lexo më shumëDylli i bletës është një produkt natyral që prodhohet nga bletët për të ndërtuar strukturat e brendshme të zgjoit të tyre. Përdoret gjerësisht për vetitë e tij kundër ujit dhe mbrojtëse, si në ushqim ashtu edhe në kozmetikë.
Lexo më shumëCilat janë mënyrat e ekstraktimit të dyllit të bletës?
Lexo më shumë